हरदम बढ्नु मेरो प्रकृति हो,क्षण-भरमा बदलिनु मेरो परिचय,
हिजोलाई छाडी, आजको बाटो हुँदै भोलिमा जानु मेरो लय ।
रुप फरक पार्दै परिस्थितिसँग ठोक्किनु मेरो बहाव,
आफ्नो कर्मले त्यही परिस्थिति बदलिने, मेरो प्रभाव ।।

म केही हैन एक दृष्टिले,म ब्रहाण्ड अर्को दृष्टिले,
मेरो क्षमतामै पर्छ सृष्टि रच्ने,मलाई जन्माएको फेरि सृष्टिले।
म तुच्छ कीरा पलमा,पलमा म विराट् वृक्ष ,
पलमा म ब्रहाण्ड त पलमा यसलाई घुमाउने अक्ष ।।

शक्तिको मुहान म नै हुँ, तर उसैको रुपमा अल्मलिने म जति छैन कोही ,
म स्वयं गन्तव्य हुँ, तर ममा आउने बाटो बिर्सिने म जस्तो छैन कोही।
म हर वस्तु, हर प्रश्नले मागेको परिभाषा हुँ,तर म भन्दा ठुलो प्रश्न पनि छैन ,
म हर संकटको समाधान हुँ,नयाँ आयाम हुँ,तर म भन्दा ठुलो संकट पनि छैन।।

बनाउने म, मिलाउने म,बिगार्ने पनि त मै हुँ,
बढाउने म, फलाउने म,अनि माटोमा मिलाउने पनि त मै हुँ ।
म समय हुँ;म प्रकृति; अनि म नै त शून्य पनि,
म विचार हुँ,म आविष्कार हुँ, अनि हर निर्माणको जन्य पनि ।।

Awesome!

कस्तो उत्कृष्ट रचना ! Thank you for sharing....

'हरदम बढ्नु मेरो प्रकृति हो,क्षण-भरमा बदलिनु मेरो परिचय,
हिजोलाई छाडी, आजको बाटो हुँदै भोलिमा जानु मेरो लय ।'

शब्दहरु परिचित जस्तो लाग्यो-(एकदमै त थाहा भएन ---  म गलत पनि हुन सक्छु) -मन छुनेगरि लेख्नु भा छ-

:)

A beautiful existential wonder !

 

However, it can be easily extended to include more questions. I mean the depiction is not exhaustive yet.

वाह !

कविता मन पराइदिनुभएको मा  sajha addict; nakkali keti ,subha , nepe and shirish लाई धेरै धेरै धन्यवाद। यो रचनाबाट पाएको प्रोत्साहन पश्चात् अरु लेख पनि छिट्टै राख्ने छु ।

धन्यवाद

जति बुझ्यो त्यति गहिरो, झन बुझ्यो झन गहिरो। एकचोटि पढेर चित्त बुझेन फेरि फेरि पढ्न मन लाग्यो।

तर नि एउटा कुरो है त परमात्मा कहाँ छ त?

>परमात्मा कहाँ छ त?

व्यर्थ सोधेछु ज्ञानीजनलाई ईश्वर बारे

ईश्वर अज्ञेय निक्ल्यो, ईश्वर अज्ञात निक्ल्यो

 

http://www.nepalikavita.com/contents.php?files=archive/2061/baisakh/baisakh-30-2061

Nepe

>तर नि एउटा कुरो है त परमात्मा कहाँ छ त?

परमात्मा कहाँ छन् र को हुन् 'एक अधुरो परिभाषा' मेरो मनबाट:

परमात्मा मुहान हो, परमात्मा त्यो अन्त्य हो जसको कुनै अन्त्य छैन,
जे देख्दैनौ तिमी त्यो परमात्मा हो
जे हर वस्तुमा देख्छौ  त्यो परमात्मा हो
शरीरको अक्ष आत्मा हो,आत्माको लक्ष्य परमात्मा हो ।
शान्तिको शुरुवात खोज, त्यही परमात्मा
मुस्कानको मूल हेर, त्यो परमात्मा
खाली मनको रिक्तता परमात्मा
खोलाको कलकल,चराको आवाज
सूर्यको ताप,आकाशको खुलापन; परमात्मा ।
गुण परमात्मा, दोष परमात्मा;
जहाँबाट तिमीमा भावना छाउँछ,त्यो परमात्मा,
जहाँबाट तिमीमा सोच आउँछ,त्यो परमात्मा।
तिमी जे हेर्छौ ,त्यो परमात्मा;
जुन दृष्टिले हेर्छौ ,परमात्मा।
हर भाव,हर शब्द परमात्मा;
तर ती भाव र शब्दले बयान गर्न नसकिने,
त्यो तत्व, त्यो एक ज्ञान, त्यो शक्ति नै परमात्मा ।।
                    

लौ, तपाइको परमात्मालाइ पनि मेरो कोटि कोटि प्रणाम।

म त यहाँ परमात्मा परमात्मा भंए। फेरि पनि मलाइ परमात्मा देखाउने परमात्मालाइ मेरो प्रणाम।

धन्य परमात्मा!

Crazy_love; u understood best;
very cool reply,
:)

परमात्माको बारेमा केही पुराना उत्सुकताहरु:

http://www.sajha.com/archives/openthread.cfm?threadid=13146&dsn=sajhaarchive#117155

There is no doubt that an atheist's world is cold, lonely and scary as compared to a believer's world. Perhaps for this reason, human sought mysticism very early in his civilization. Deepak Chopra says human mind is hard-wired to believe in God. I think there is some truth in it. I think it derives from our fear, our need to feel safe and secure. And with this understanding, I am totally in peace with believer's God. As for myself, I am still in search for a good or rather a noble or at least an unselfish reason to surrender to God. I know surrendering is giving your 'self'. So, isn't it an unselfish act by definition ? No, it is not. The expectation or at least the anticipation of something good happening to myself when I do so makes it a selfish act.
But before all that nitty-gritty I must know more about Him. And Gokul ji, you have been scaring me by using this word 'unknowability' whenever you talk about Divinity or it's manifestations, supposing human mind is one of them.
I have some questions, doubt and curiosity about this notion of 'unknowability'. Let me try to put them here briefly.
My first question is, is there any basis, apart from a hypothetical possibility, for the existence of the unknowables ? I know it is paradoxical question because if we *know* it exists or may exist, then it is already not any more unknowable. So, it appears to me that we will never ever know anything about the unknowables. I also speculate that among the unknowables, those who have consciousness, will never *know* about us too.
As you should have noticed, I am using 'unknowable' not to mean 'undetectable' and certainly not 'unpredictable'. Undetectability would be tool-dependent whereas 'unknowability' is tool-independent. And 'unpredictable' goes to the realm of statistics.
You had used Heisenberg's Uncertainty Principle in similar context somewhere. But I suppose Heisenberg's uncertaninty which is about the precision does not lead to any notion of Unknowability. Or does it ?

________________________________

Nepe

वाह ! I29lane JI,

Absolutely Devine Poems . Awestruck with the wordsmith and his creativity, that is you .